حسین درودیان /
مدتی است به اقتضای کارهایی که به عهدهام گذاشته شده درگیر موضوع بافت فرسوده شهری شدهام. گروه توسعه ایرانیان که مؤسسه مبین زیرمجموعه آن است، بطور جدی در نظر دارد حرکتی انقلابی و پردامنه را در اصلاح بافتهای فرسوده شهری انجام دهد. امیدواری زیادی دارم که این حرکت به نتایج مطلوب خود دست یابد. واقعیتش اوایل تصور میکردم آنچه مدیران مجموعه هدفگذاری کردهاند بیشتر یک رویاست؛ ولی نگاهم تغییر کرد. تقریباً در این مدت هر جا با مسئولان و مدیران دولتی که در جریان طرح هستند رفت و آمد و جلسه داشتیم، در نگاه آنها امید فراوانی به این طرح میبینم. انگار همه میدانند که با روند موجود نتیجهای در نوسازی بافتهای فرسوده حاصل نخواهد شد. از مساعدت و همکاری آنها و اولویتی که به این مسئله میدهند میتوانم این را بفهمم که کار را بسیار امیدوارکننده و منحصر به فرد میدانند. به قول مدیرعامل ایرانیان ما اولین کسی هستیم که داریم این راه را میرویم؛ کسی جلوتر از ما وجود ندارد. رفتن راهی که بکر است و کسی در آن پا نگذاشته واقعاً هیجانآور است.
چند هفته پیش همایشی دربارۀ بافت فرسوده توسط مسئولان شهری برگزار شد. ما هم بودیم. قرار بود از طرح ما در تولید انبوه مسکن محلی در بافتهای فرسوده سخن گفته شده و از طرح پولی آن (طرح شمس) رونمایی شود. تصور میکردم ما یک جزئی از کار این همایش هستیم. اما محور آن همایش نیز همین طرح گروه توسعه ایرانیان بود. چیزهایی که ارائهدهندگان روی آن مانور میدادند تجمیع چند پلاک فرسوده و ساختن چند ساختمان ۶،۷ طبقه بود. خوب گروه ایرانیان دهها از این کار انجام داده و میدهد و برای آن فعالیتی پیشپاافتاده محسوب میشود. حاکمیت و سلطۀ روندی کند در نوسازی بافتهای فرسوده و ناتوانی از انتقال منحنی نوسازی به بالا کاملاً قابل تشخیص بود. شاید به همین دلیل بود که محور این نشست رونمایی از طرح شمس بود.
بعضاً میشنیدم که میگفتند در هر سختی و مشقتی نعمتی هست. یکی از عرفا میگفت گناه کردن هم برای مؤمن نوعی نعمت از طرف خداست! چون به او حال تضرع و انابه میدهد. گاهی اوقات این بافتهای فرسوده و وضع آنها را که مشاهده میکنیم گویا جز تأسف جایی برای چیز دیگر وجود ندارد. اما اگر با امید و خوشبینی نگاه کنیم همین بافتها میدانی برای رشد اقتصادی، ایجاد شغل و ساختن شهر و دنیایی جدید با مختصات دلخواه است؛ مثل یک زمین کشاورزی حاصلخیز است برای کشت. هم میتوانی تأسف بخوری که چرا بیکار افتاده، هم دست به کار شوی تا احیایش کنی. شاید موضوع نوسازی بافتهای فرسوده کشور تا سالها بتواند رشد اقتصادی و اشتغال مورد نیاز کشور را تأمین کند. حسن آن این است که قاطبۀ مواد اولیه و مصالح و همچنین تکنولوژی آن در داخل موجود است و آسیبپذیری آن از وضع مبادلات خارجی اندک است. روی خوب جایی دست گذاشتهایم